"Dzieci gorszego Boga" - rozumiem o co chodzi, aczkolwiek ja bym nie dała takiego tytułu. Ponieważ czytając go bardziej rozumiemy: dzieci gorsze, niż ...gorszego Boga. Od razu nasuwa się pytanie: Dlaczego osoby niepełnosprawne maja być gorsze od innych..? Wiadomo, może nigdy nie będą oni tak sprawni jak reszta, ale równo powinno się ich traktować. To ciężki temat więc brawo za odwagę wstawienia zdj. do pf:)
serdeczne dzieki wszystkim za wypowiedzi, zarówne te na tak jak i te na nie. po długim namysle wystawiłem to zdjecie tylko z jednego powodu, że może to brzydko mówiąc"uwrażliwi" nas wszystkich , a wiec zarówno mnie , na problemy ludzi, dla których los okazał sie mniej łaskawy .... szacun dla wszystkich
Cieszę się że rozpoczęła się taka pożyteczna dyskusja:)
Ja doskonale tych ludzi rozumie i szanuję...wręcz podziwiam!
Tyle że nikt nie zwrócił uwagi że ja zupełnie nie o tym...
Tam mogła by siedzieć nastolatka z kolczykiem w nosie lub zupełnie kto inny,mnie chodzi o wizerunek i zgodę na publikację.
Sam nie raz jestem świadkiem atrakcyjnej sceny,ale co na to prawo?
tward moze dlatego ze obracasz sie w kregach ludzi sprawnych.
W wiekszosci wypowiedzi widze pewna nutke wspolczucia, uwierzcie ci ludzie nie chca wspolczucia, chca byc traktowani normalnie, jak kazdy. Wystarczy zaakceptowac wozek jak jego czesc ciala, jak nasze nogi.
Akurat mam szczescie znac troje ludzi na wozkach, jeden jest na niego skazany, drugi czasami chodzi na protezach, trzeci nie chce rozmawiac zbyt wiele, jest nieufny.
Nie raz mialem ochote porobic zdjecia ale nie bardzo wiem jak wyciagnac forme, zeby nie pokazac ulomnosci jako motyw zdjecia. Z pewnoscia kiedys sie uda jak zrobimy wreszcie wspolny wypad, na razie nie udaje sie.
Osobiście ani przez moment nie przeszło mi przez myśl, że chłopak robi tu za małpkę. Moim zdaniem to bardzo dobra, świetnie współgrająca z tytułem fotografia, ukazująca niezwykle ważny temat i osobiście nie widzę nic złego w tym, że autor zdecydował się na jej publikację. Ludzie w fotografii i wszystko co ludzkie to przepiękny temat i warto to fotografować. Oczywiście pojawiają się często owe wątpliwości: czy fotografować czy nie a potem czy publikować czy nie, ale decyzja o przekroczeniu tych granic pozostaje już jedynie do autora. Każdy ma swoje indywidualne wyczucie, które oczywiście nie wszyscy muszą akceptować, jednak moim zdaniem te granice leżą nieco dalej. Do czego zmierzam. Otóż kilka dni temu na jednym z portali ktoś umieścił fotografię starszego inwalidy bez nogi na wózku, załatwiającego swoją potrzebę fizjologiczną na ulicy. Niby temat ludzki, niby inwalida jak każdy inny ale czy zrobienie mu zdjęcia akurat w takiej sytuacji było na miejscu? i czy publikacja jego była ba miejscu? Każdy niech sam sobie odpowie a moim zdaniem nie. Osobiście nie chciałbym nigdy, by ktoś fotografował mnie w takiej sytuacji a tym bardziej, gdybym był niepełnosprawny. Oczywiście tego rodzaju fotografie są wielowymiarowe i różne mogą być ich interpretacje. Można tłumaczyć to też tak, że przedstawiona została normalna ludzka czynność, że taki ktoś sobie doskonale radzi mimo swoich słabości itd ale czy taki temat wypada publikować? Czy w ogóle powinno się wciskać spust migawki? Kolega Jabusan natomiast przedstawił coś zupełnie innego w zupełnie innym zabarwieniu. Przedstawił to w sposób, który moim zdaniem nie powinien sprawić nikomu przykrości ani zostać odebranym negatywnie. Rozumiem natomiast wątpliwości Jabusana, i dobrze, że je miał, bo to świadczy o tym, że nie jest mu wszystko jedno co foci i publikuje, a sam niedawno publikowałem taką jedną fotę. Zarówno tutaj jak i na innym portalu. Również długo zastanawiałem się czy to upublicznić i zrobiłem to. No i stało się - spotkała się z bardzo pozytywnym odbiorem ale wzbudziła również masę kontrowersji i różnych, czasem nawet rzekłbym agresywnych opinii. Ale treść fotografii przez zdecydowaną większość oglądających została odczytana tak jak założyłem więc moje sumienie pozostaje czyste zatem jestem gotowy do podjęcia innych trudnych tematów, że tak powiem - z pogranicza i tej gotowości również koledze Jabusan życzę bo są rzeczy, które warto uwieczniać. Pozdrawiam.
Kozibar ciesze się że rozwiałem wątpliwości... sam nie przypuszczałem kiedyś biorąc aparat do reki, że czasami to wielki dylemat co zrobić, żeby nie zrobić krzywdy....
...gdybym mógł za zdjęcie dałbym 6, za wypowiedź 10! miałem również mieszane uczucia gdy pierwszy raz zobaczyłem to foto , rozwiałeś me obawy, dziękuje.
1.pół godziny siedziałem na ławce obok i zastanawiałem się czy zrobić tę fote2. 2. tydzień zastanawiałem sie czy ją opublikować. Starałem się zrobić ją aby chłopak nie wiedział, że jest obiektem zainteresowania, bo mógł to odebrać,że jest przepraszam za wyrażenie jak małpka w zoo obiektem do zdjęć.Szczerze mówiąc, jest to foto tu,bo ma to być kontynuacja Bastuniowej ławeczki z kloszardem.I nauką, dla innych,że nawet jeśli los kopie Cię w pewną część ciała, to trzeba znaleźć w sobie siłę i iść dalej... podziwiam tego chłopaka i gdyby nie to co mu sie stało, pewnie byłby np. drugim Bilem Gatesem... a może własnie będize jeszcze lepszy... nikt nie wie co w nim drzemie, ale napewno olbrzymia chęć do życia, skoro nie zamknął się w swej skorupie i wyszedł do ludzi, mimo tego, że przewaznie wiatr ma w oczy... na swój sposób podziwiam go i dlatego jego świat powinien być aż za bardzo kolorowy, bo mu się to od życia należy...
Też się nad tym zastanawiałem Kasiu, ale mimo, że przesaturowane jestem jednak za kolorem. W B&W moim zdaniem straciło by na przekazie. Poza tym świat każdego dziecka powinien być kolorowy i tutaj w dodatku ten kolor działa tak, że pokazuje, że czasem nie wszytko jest takie kolorowe jak być powinno...
Przesaturowanie mz nie służy tej focie,swoją drogą...zawsze się zastanawiam przy takich epizodach czy on...lub rodzic złożyli parafkę pod publikacją,przyznam że mnie osobiście to hamuje skutecznie-może za stary jestem...
I oto mi foto. Smutny, ale niestety prawdziwy obraz jakich mnóstwo wokół nas, z reguły rzadko dostrzegany. Dlatego brawo za wypatrzenie i duży plus za pokazanie tematu. Świetnie pokazane dwóch światów, dwóch bliskich, a jakże odległych rzeczywistości. Pozdrawiam
komentarze
"Dzieci gorszego Boga" - rozumiem o co chodzi, aczkolwiek ja bym nie dała takiego tytułu. Ponieważ czytając go bardziej rozumiemy: dzieci gorsze, niż ...gorszego Boga. Od razu nasuwa się pytanie: Dlaczego osoby niepełnosprawne maja być gorsze od innych..? Wiadomo, może nigdy nie będą oni tak sprawni jak reszta, ale równo powinno się ich traktować. To ciężki temat więc brawo za odwagę wstawienia zdj. do pf:)
serdeczne dzieki wszystkim za wypowiedzi, zarówne te na tak jak i te na nie. po długim namysle wystawiłem to zdjecie tylko z jednego powodu, że może to brzydko mówiąc"uwrażliwi" nas wszystkich , a wiec zarówno mnie , na problemy ludzi, dla których los okazał sie mniej łaskawy .... szacun dla wszystkich
..i tu powracam z oceną ...
Cieszę się że rozpoczęła się taka pożyteczna dyskusja:) Ja doskonale tych ludzi rozumie i szanuję...wręcz podziwiam! Tyle że nikt nie zwrócił uwagi że ja zupełnie nie o tym... Tam mogła by siedzieć nastolatka z kolczykiem w nosie lub zupełnie kto inny,mnie chodzi o wizerunek i zgodę na publikację. Sam nie raz jestem świadkiem atrakcyjnej sceny,ale co na to prawo?
tward moze dlatego ze obracasz sie w kregach ludzi sprawnych. W wiekszosci wypowiedzi widze pewna nutke wspolczucia, uwierzcie ci ludzie nie chca wspolczucia, chca byc traktowani normalnie, jak kazdy. Wystarczy zaakceptowac wozek jak jego czesc ciala, jak nasze nogi. Akurat mam szczescie znac troje ludzi na wozkach, jeden jest na niego skazany, drugi czasami chodzi na protezach, trzeci nie chce rozmawiac zbyt wiele, jest nieufny. Nie raz mialem ochote porobic zdjecia ale nie bardzo wiem jak wyciagnac forme, zeby nie pokazac ulomnosci jako motyw zdjecia. Z pewnoscia kiedys sie uda jak zrobimy wreszcie wspolny wypad, na razie nie udaje sie.
Osobiście ani przez moment nie przeszło mi przez myśl, że chłopak robi tu za małpkę. Moim zdaniem to bardzo dobra, świetnie współgrająca z tytułem fotografia, ukazująca niezwykle ważny temat i osobiście nie widzę nic złego w tym, że autor zdecydował się na jej publikację. Ludzie w fotografii i wszystko co ludzkie to przepiękny temat i warto to fotografować. Oczywiście pojawiają się często owe wątpliwości: czy fotografować czy nie a potem czy publikować czy nie, ale decyzja o przekroczeniu tych granic pozostaje już jedynie do autora. Każdy ma swoje indywidualne wyczucie, które oczywiście nie wszyscy muszą akceptować, jednak moim zdaniem te granice leżą nieco dalej. Do czego zmierzam. Otóż kilka dni temu na jednym z portali ktoś umieścił fotografię starszego inwalidy bez nogi na wózku, załatwiającego swoją potrzebę fizjologiczną na ulicy. Niby temat ludzki, niby inwalida jak każdy inny ale czy zrobienie mu zdjęcia akurat w takiej sytuacji było na miejscu? i czy publikacja jego była ba miejscu? Każdy niech sam sobie odpowie a moim zdaniem nie. Osobiście nie chciałbym nigdy, by ktoś fotografował mnie w takiej sytuacji a tym bardziej, gdybym był niepełnosprawny. Oczywiście tego rodzaju fotografie są wielowymiarowe i różne mogą być ich interpretacje. Można tłumaczyć to też tak, że przedstawiona została normalna ludzka czynność, że taki ktoś sobie doskonale radzi mimo swoich słabości itd ale czy taki temat wypada publikować? Czy w ogóle powinno się wciskać spust migawki? Kolega Jabusan natomiast przedstawił coś zupełnie innego w zupełnie innym zabarwieniu. Przedstawił to w sposób, który moim zdaniem nie powinien sprawić nikomu przykrości ani zostać odebranym negatywnie. Rozumiem natomiast wątpliwości Jabusana, i dobrze, że je miał, bo to świadczy o tym, że nie jest mu wszystko jedno co foci i publikuje, a sam niedawno publikowałem taką jedną fotę. Zarówno tutaj jak i na innym portalu. Również długo zastanawiałem się czy to upublicznić i zrobiłem to. No i stało się - spotkała się z bardzo pozytywnym odbiorem ale wzbudziła również masę kontrowersji i różnych, czasem nawet rzekłbym agresywnych opinii. Ale treść fotografii przez zdecydowaną większość oglądających została odczytana tak jak założyłem więc moje sumienie pozostaje czyste zatem jestem gotowy do podjęcia innych trudnych tematów, że tak powiem - z pogranicza i tej gotowości również koledze Jabusan życzę bo są rzeczy, które warto uwieczniać. Pozdrawiam.
Kozibar ciesze się że rozwiałem wątpliwości... sam nie przypuszczałem kiedyś biorąc aparat do reki, że czasami to wielki dylemat co zrobić, żeby nie zrobić krzywdy....
...gdybym mógł za zdjęcie dałbym 6, za wypowiedź 10! miałem również mieszane uczucia gdy pierwszy raz zobaczyłem to foto , rozwiałeś me obawy, dziękuje.
1.pół godziny siedziałem na ławce obok i zastanawiałem się czy zrobić tę fote2. 2. tydzień zastanawiałem sie czy ją opublikować. Starałem się zrobić ją aby chłopak nie wiedział, że jest obiektem zainteresowania, bo mógł to odebrać,że jest przepraszam za wyrażenie jak małpka w zoo obiektem do zdjęć.Szczerze mówiąc, jest to foto tu,bo ma to być kontynuacja Bastuniowej ławeczki z kloszardem.I nauką, dla innych,że nawet jeśli los kopie Cię w pewną część ciała, to trzeba znaleźć w sobie siłę i iść dalej... podziwiam tego chłopaka i gdyby nie to co mu sie stało, pewnie byłby np. drugim Bilem Gatesem... a może własnie będize jeszcze lepszy... nikt nie wie co w nim drzemie, ale napewno olbrzymia chęć do życia, skoro nie zamknął się w swej skorupie i wyszedł do ludzi, mimo tego, że przewaznie wiatr ma w oczy... na swój sposób podziwiam go i dlatego jego świat powinien być aż za bardzo kolorowy, bo mu się to od życia należy...
Też się nad tym zastanawiałem Kasiu, ale mimo, że przesaturowane jestem jednak za kolorem. W B&W moim zdaniem straciło by na przekazie. Poza tym świat każdego dziecka powinien być kolorowy i tutaj w dodatku ten kolor działa tak, że pokazuje, że czasem nie wszytko jest takie kolorowe jak być powinno...
Mz tylko w B&W.
Przesaturowanie mz nie służy tej focie,swoją drogą...zawsze się zastanawiam przy takich epizodach czy on...lub rodzic złożyli parafkę pod publikacją,przyznam że mnie osobiście to hamuje skutecznie-może za stary jestem...
I oto mi foto. Smutny, ale niestety prawdziwy obraz jakich mnóstwo wokół nas, z reguły rzadko dostrzegany. Dlatego brawo za wypatrzenie i duży plus za pokazanie tematu. Świetnie pokazane dwóch światów, dwóch bliskich, a jakże odległych rzeczywistości. Pozdrawiam